Γιατί δεν αφήνετε τους υπαλλήλους να ξαπλώσουν; Η ανταμοιβή δεν είναι έγκυρη; Χρησιμοποιήστε αυτό το κόλπο για να βοηθήσετε τους υπαλλήλους να αποχαιρετήσουν εντελώς το «ξαπλωμένο»!

Αυτές τις μέρες, έχει γίνει ο κανόνας για τους εργαζόμενους να «ξαπλώνουν», και ακόμα περιμένετε να σηκωθούν όρθιοι μέσω των ανταμοιβών; Ξύπνα αδερφέ, η πραγματικότητα δεν είναι τόσο καλή!

Γιατί οι εργαζόμενοι «ξαπλώνουν»; Τα κίνητρα κέρδους από μόνα τους δεν αρκούν

Είδα μια άποψη σήμερα το πρωί που έλεγε τη χρήση παροχών για την τόνωση του ενθουσιασμού των εργαζομένων. Ακούγεται πολύ καλό, έτσι δεν είναι;

Εάν οι ανταμοιβές είναι αρκετά γενναιόδωρες, οι εργαζόμενοι φυσικά θα εργαστούν σκληρότερα;

Αλλά συγνώμη, πρέπει να σου ρίξω λίγο κρύο νερό.

Κάποιος έκανε κάποτε ένα πείραμα.

Είναι μια πολύ απλή εργασία και όποιος την ολοκληρώσει θα ανταμειφθεί με 500 γιουάν.

Ακούγεται δελεαστικό, σωστά;

Ποιο είναι το αποτέλεσμα;

Ένα μήνα αργότερα, μόνο το 20% των ανθρώπων ανέλαβε δράση.

Τι γίνεται με τους άλλους;

Είτε πείτε "Είμαι πολύ απασχολημένος και δεν έχω χρόνο" ή απλά παίξτε νεκρός.

Λένε ότι θέλουν να βγάλουν χρήματα, αλλά οι πραγματικές ενέργειές τους είναι τόσο αργές όσο ένα σαλιγκάρι.

Ίσως πιστεύετε ότι οι ανταμοιβές δεν είναι αρκετές;

Τι θα λέγατε για λίγο περισσότερο;

Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι τα περισσότερα καθήκοντα σε θέσεις βάσης είναι αυτού του είδους - ασήμαντη αλλά απαραίτητη δουλειά.

Για να το πω της δίκης, κανείς δεν θέλει να το κάνει όσα χρήματα κι αν του προσφερθούν.

Δεν είναι όλοι πρόθυμοι να δουλέψουν σκληρά για χρήματα. Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται για να «ξαπλώνουν όσο περισσότερο μπορούν».

Σταματήστε να πιστεύετε στα «κίνητρα» και τιμωρήστε το «ξαπλωμένο» επιβάλλοντας πρώτα «τιμωρίες»

Γνωρίζω ότι στις μέρες μας πολλά αφεντικά και HR αρχίζουν να μαθαίνουν για τις «πολιτικές κινήτρων» όταν μιλούν για διαχείριση.

Διάφορα μπόνους, μπόνους τέλους έτους, προμήθειες, μερίσματα... υπάρχουν πολλές επιλογές.

Είναι, όμως, αυτές πραγματικά οι σωστές θεραπείες;

Για ορισμένους υπαλλήλους με υψηλά κίνητρα, ίσως.

Αλλά για τους περισσότερους υπαλλήλους της βάσης;

Συγγνώμη, δεν λειτούργησε.

为什么;

Γιατί τα κίνητρα είναι για όσους «θέλουν καλύτερα».

Αλλά μεταξύ του 80% των εργαζομένων στην εταιρεία, αυτοί που σας ενοχλούν πραγματικά είναι οι άνθρωποι στην «κατώτατη γραμμή».

Εκείνοι που δεν μπορούν να ολοκληρώσουν εργασίες, είναι συχνά τεμπέληδες και κάνουν πράγματα επιπόλαια.

Δεν μπορείς να τους νικήσεις μόνο με «βραβεία».

Η σκέψη τους είναι απλή: "Αν δεν μπορώ να το αποκτήσω, ξέχασέ το. Δεν θα χάσω τίποτα πάντως".

Αλλά αν πεις «αν δεν το τελειώσεις, θα σου επιβληθεί πρόστιμο 200».

Ξαφνικά ξύπνησαν: «Διάολε, δεν μπορεί να καθυστερήσει αυτό το θέμα».

Είναι λίγο σαν αναβλητικός;

«Αν δεν κάνεις τα μαθήματά σου σήμερα, μπορείς να ζήσεις και αύριο».

«Αν δεν γράψω αύριο, μπορώ ακόμα να ζήσω μεθαύριο».

Μέχρι που ο δάσκαλος είπε: «Αν δεν το παραδώσεις, θα πάρεις 0 βαθμούς».

Έμεινε ξύπνιος όλο το βράδυ για να προλάβει τα μαθήματά του.

Ο πυρήνας της διαχείρισης της βάσης: οι ανταμοιβές είναι το κερασάκι στην τούρτα, ενώ η τιμωρία είναι η βασική αιτία

Μην με παρεξηγείς, δεν σου ζητάω να είσαι τέρας.

Δεν σημαίνει ότι μπορείτε να αφαιρέσετε χρήματα ή να επιπλήξετε τους ανθρώπους εάν διαφωνείτε με κάτι.

Πρέπει όμως να καταλάβετε ότι η λογική διαχείρισης των εργαζομένων στη βάση είναι διαφορετική από αυτή που φαντάζεστε.

Νομίζεις ότι η ανθρώπινη φύση είναι καλή, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η ανθρώπινη φύση είναι τεμπέλης.

Ειδικά όταν η δουλειά δεν είναι κάτι που αγαπάς και την κάνεις απλά για να ζήσεις.

Αυτή τη στιγμή, θα ήταν πιο χρήσιμο να θέσετε σαφή πρότυπα και μηχανισμούς τιμωρίας.

Σε ένα έργο, προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα σαφές «εγχειρίδιο λειτουργίας».

Για παράδειγμα, πρέπει να μπείτε στις 8 π.μ. και θα σας επιβληθεί πρόστιμο 1 γιουάν αν καθυστερήσετε ένα λεπτό.

Κάθε αναπάντητη κλήση πελάτη θα έχει ως αποτέλεσμα πρόστιμο 20 γιουάν.

Κάποιοι ήταν δυσαρεστημένοι στην αρχή, αλλά σταδιακά το συνήθισαν.

Επειδή τα πρότυπα και τα όρια είναι ξεκάθαρα, κανείς δεν τολμά να χαλαρώσει.

Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ακόμη και ανακούφιση.

Γιατί ξέρουν: «Όσο δεν ξεπεράσω τα όρια, μπορώ να κάνω τη δουλειά μου με ασφάλεια».

Είναι σαν τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας.

Την τάξη δεν την διατηρεί η «ηθική συνείδηση» του καθενός, αλλά τα φανάρια και τα εισιτήρια.

Σταματήστε να αντιγράφετε το Fat Donglai. Δεν είσαι ούτε χοντρός ούτε Donglai.

Όταν πολλοί άνθρωποι ακούνε τη λέξη «θα τιμωρηθούν», αναφέρουν αμέσως το παράδειγμα του Pang Donglai.

«Ο Pang Donglai δεν τιμωρεί κανέναν, ο βασικός μισθός τους είναι υψηλός και οι υπάλληλοί τους τιμωρούνχαρούμενοςαφή. ”

Αδερφέ, ξύπνα.

Η λογική διαχείρισης της Pangdonglai εδραιώνεται υπό την προϋπόθεση εξαιρετικά υψηλών προδιαγραφών.

Δεν είναι ότι δεν τιμωρεί τους υπαλλήλους, απλώς χρησιμοποιεί ένα εξαιρετικά ισχυρό σύστημα για να τους κάνει να λειτουργούν «αυτόματα».

Κάθε θέση έχει τις δικές της απαιτήσεις.SOP(Τυπικές Λειτουργικές Διαδικασίες), εάν οι εργαζόμενοι δεν έχουν καλή απόδοση, φυσικά θα αντικατασταθούν.

Εξάλλου, κάνουν εκατοντάδες εκατομμύρια κέρδη κάθε χρόνο. Πώς μπορεί μια μικρή εταιρεία σαν τη δική σας να μάθει τόσο «ανεκτική διαχείριση»;

Αν θέλετε να μάθετε, δείτε πρώτα αν έχετε το σύστημα και το κέρδος.

Μην θεωρείτε τον εαυτό σας ως «αγιό αφεντικό» προτού κερδίσετε αρκετά για να πληρώσετε τους μισθούς των υπαλλήλων σας.

Πώς να διαμορφώσετε έναν «αποτελεσματικό» μηχανισμό τιμωρίας; Δεν είναι μια τυχαία τιμωρία.ΕπιστήμηΣχεδιασμός

Εδώ έρχεται η ουσία: δεν είναι όλες οι «τιμωρίες» αποτελεσματικές.

Εάν υιοθετήσετε ένα χονδροειδές στυλ διαχείρισης όπου επιπλήττετε συχνά τους υπαλλήλους και μειώνετε τους μισθούς τους, οι υπάλληλοί σας θα φύγουν αργά ή γρήγορα.

Ένας πραγματικά αποτελεσματικός μηχανισμός τιμωρίας πρέπει να πληροί διάφορες προϋποθέσεις:

1. Κάντε τα πρότυπα σαφή και όχι διφορούμενα

Πείτε στους υπαλλήλους: «Πρέπει να το κάνετε αυτό, και αν δεν το κάνετε, θα τιμωρηθείτε».

Για παράδειγμα: "Πραγματοποιήστε 30 κλήσεις κάθε μέρα και θα επιβληθεί πρόστιμο 5 γιουάν για κάθε κλήση λιγότερο."

Τα πρότυπα είναι συγκεκριμένα και ξεκάθαρα, χωρίς να αφήνουν περιθώρια ασάφειας.

2. Η τιμωρία πρέπει να είναι επώδυνη αλλά όχι μοιραία

Το πέναλτι ήταν τόσο ελαφρύ που κανείς δεν ασχολήθηκε.

Η τιμωρία ήταν πολύ αυστηρή, οπότε όλοι παραιτήθηκαν αμέσως.

Η εύρεση του σημείου ισορροπίας του «επώδυνου αλλά υποφερτού» είναι η τέχνη της διαχείρισης.

3. Η τιμωρία πρέπει να εκτελείται και δεν μπορεί να προεξοφληθεί

Εάν πείτε ότι θα τους τιμωρήσετε σήμερα και στη συνέχεια θα τους αφήσετε να ξεφύγουν αύριο, οι υπάλληλοί σας θα σας δουν αμέσως.

Μόλις αφεθείτε, όλοι οι μηχανισμοί τιμωρίας θα είναι άκυροι.

Θυμηθείτε: εάν το σύστημα δεν έχει εφαρμοστεί, δεν υπάρχει.

4. Τα βραβεία πρέπει να δίνονται, αλλά να είναι σπάνια και ακριβή

Η τιμωρία καθορίζει την κάτω γραμμή, ενώ οι ανταμοιβές την κορυφή.

Το βραβείο απονέμεται στο 20% των ανθρώπων που είναι πρόθυμοι να εργαστούν σκληρότερα και να κάνουν καλύτερη δουλειά.

Θα έπρεπε να είναι λιγότερο, καλύτερο και «ζηλευτό».

Με αυτόν τον τρόπο οι εργαζόμενοι θα αισθάνονται: «Μπορώ να προβιβαστώ αν δουλέψω σκληρά, αλλά θα υποφέρω αν δεν δουλέψω σκληρά».

Αυτός είναι ένας αποτελεσματικός βρόχος διαχείρισης.

Ας μιλήσουμε ξανά για «πολιτική κινήτρων»: Μην βιάζεστε να επιβραβεύσετε, βάλτε πρώτα γερές βάσεις

Πολλές εταιρείες είναι πλέον πρόθυμες να μάθουν από την Google και την ByteDance, όπως το ευέλικτο ωράριο εργασίας,απεριόριστοςΣνακ, τσουλήθρες γραφείου...

Αλλά αν κοιτάξετε προσεκτικά, πίσω από όλα αυτά κρύβεται εξαιρετικά εξελιγμένη διαχείριση KPI, πλήρης βάση δεδομένων και εξαιρετικά ισχυρή υποστήριξη εκτέλεσης.

Για εμάς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, υπάρχουν άνθρωποι που εκμεταλλεύονται τα κενά ακόμα και όταν μπουν μπουνιές, οπότε πώς μπορούμε να μιλάμε για «αυτοδιαχείριση»;

Πραγματικά, μην βιαστείτε να εφαρμόσετε την «ανθρωπιστική διαχείριση».

Πρέπει πρώτα να διαχειριστείς την τεμπελιά σου.

Πρώτα καταπιέστε αυτές τις «χαλαρή» συμπεριφορές και μετά μιλήστε για «κινητοποιητικά άλματα προς τα εμπρός».

Η διαχείριση δεν είναι να μάθεις πρώτα πώς να ψήνεις ένα κέικ, αλλά να μάθεις πρώτα πώς να ψήνεις ρύζι.

Μην νομίζετε ότι μπορείτε να πετύχετε τα πάντα με μία κίνηση. Η νίκη θα έρθει αν δεν αφήσετε τους υπαλλήλους σας να μην κάνουν τίποτα.

Η τιμωρία είναι η ουσία, η ανταμοιβή είναι η υψηλή γραμμή, μην βάζετε το κάρο μπροστά από το άλογο

Γιατί οι εργαζόμενοι «ξαπλώνουν»;

Δεν είναι επειδή δεν θέλουν να το κάνουν, αλλά επειδή ξέρουν ότι «δεν θα πεθάνουν αν ξαπλώσουν».

και έτσι,Πρέπει να τους δώσεις μια ατμόσφαιρα «το ξαπλωμένο θα οδηγήσει σε θάνατο».

Φυσικά, δεν είναι να αφήνουμε τους εργαζόμενους να ζουν με τον φόβο κάθε μέρα, αλλά να τους δίνουμε να ξέρουν ότι υπάρχει ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσουν για το ότι δεν εργάζονται σκληρά.

Αυτό το κόστος πρέπει να είναι σαφές, συγκεκριμένο και αντιληπτό.

Το κίνητρο είναι φυσικά σημαντικό, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Χωρίς το «θεμέλιο» της τιμωρίας, το «πολύροφο κτίριο» των κινήτρων μόνο θα καταρρεύσει.

Ο πυρήνας της διοίκησης της εταιρείας δεν είναι «πώς να κάνουμε τους καλούς υπαλλήλους καλύτερους» αλλά «πώς να εμποδίζουμε τους απλούς υπαλλήλους να ξαπλώνουν».

Αυτό είναι το κλειδί για τον καθορισμό του κατώτερου ορίου της επιχείρησης.

εν κατακλείδι:

• Οι ανταμοιβές δεν είναι πανάκεια, ειδικά για θέσεις βάσης.
• Ο μηχανισμός τιμωρίας μπορεί να περιορίσει καλύτερα το φαινόμενο «ξαπλωμένος».
• Η προϋπόθεση για την αποτελεσματική διαχείριση είναι τα σαφή πρότυπα και η αυστηρή εφαρμογή.
• Οι πολιτικές κινήτρων θα πρέπει να είναι ακριβείς και σπάνιες ως εργαλείο για να ξεπεραστεί το ανώτατο όριο.
• Μην μιμηθείτε τυφλά τις μεγάλες εταιρείες. Το κλειδί είναι να ξεκινήσετε από τη δημιουργία γερών θεμελίων.

Επομένως, αντί να σκέφτεστε πώς να ενθαρρύνετε τους υπαλλήλους να σηκώνονται κάθε μέρα, είναι καλύτερο να βρίσκετε τρόπους για να τους αποτρέψετε από το να ξαπλώσουν.