پرونده شکست‌خورده یک اینفلوئنسر حوزه سرگرمی که ۵۰ هزار یوان برای دعوت از میلیون‌ها طرفدار جهت تبلیغ محصولات هزینه کرد: ۵۸ جفت کفش حقیقت را به شما می‌گوید

اینکه ۵۰ هزار یوان برای تبلیغ محصولتان توسط یک اینفلوئنسر با ده‌ها میلیون دنبال‌کننده هزینه کنید، اما فقط ۵۸ جفت از آن فروخته شود، کمی طعنه‌آمیز است؟ فکر می‌کردید که یک شبه شاهد افزایش فروش خواهید بود، اما ناگهان می‌بینید که کالاها در انبار در حال پوسیدن هستند.

خیلی از مردم وقتی عبارت «ده‌ها میلیون دنبال‌کننده» را می‌شنوند، چشمشان برق می‌زند و فکر می‌کنند که این یک منبع درآمد عالی است. اما متوجه می‌شوند که اینطور نیست. چرا؟ بیایید مشکلات پشت این موضوع را بررسی کنیم.

ده‌ها میلیون طرفدار = تره فرنگی طلایی؟

بسیاری از کسب‌وکارها، سلبریتی‌های اینترنتی با «میلیون‌ها طرفدار» را طوری می‌بینند که انگار یک نی نجات‌بخش دیده‌اند، و فکر می‌کنند تا وقتی که دهانشان را باز کنند، طرفدارانشان فوراً تاوانش را خواهند داد.

اما حقیقت این است که بیشتر طرفداران محتوای با مضمون سرگرمی فقط برای خواندن جوک و شایعات آنجا هستند. شما کفش می‌فروشید؟ آنها اصلاً علاقه‌ای ندارند.

مثل این است که در KTV آهنگ سفارش می‌دهید و ناگهان کسی شروع به فروش بیمه می‌کند، آن حال و هوا فوراً از بین می‌رود.

بنابراین، داشتن طرفداران بیشتر به معنای فروش بالا نیست. در اینجا یک تصور غلط بزرگ وجود دارد.

طرفداران ≠ مصرف‌کنندگان، این بزرگترین کلاهبرداری است

آن طرفداران سرگرمی معمولاً فقط برای سرگرمی دنبال می‌کنند و دامنه توجه آنها فقط سه ثانیه است.

ازشون می‌خوای پول کفش‌ها رو بدن؟ ببخشید، فقط می‌خوام یه ویدیوی خنده‌دار ببینم و کلی فحش بدم «هاهاهاها».

بنابراین، بسیاری از وبلاگ‌نویس‌های حوزه سرگرمی به سادگی نمی‌توانند مشتری جذب کنند. حتی اگر به آنها یک میلیون طرفدار بدهید، ممکن است فروش نهایی به خوبی فروش فعلی نباشد.کتاب قرمز کوچکخریداری با ۳۰۰۰ دنبال‌کننده.

رک و پوست کنده بگویم، این پنکه‌ها فقط عدد هستند. جذاب به نظر می‌رسند اما استفاده از آنها ناراحت‌کننده است.

خرج کردن پول برای خرید یک گودال در واقع پرداخت «مالیات بر ضریب هوشی» است

بسیاری از کسب‌وکارها فکر می‌کنند که پرداخت هزینه غرفه معادل خرید فروش است. نتیجه چیست؟

آژانس MCN مستقیماً به شما خواهد گفت: «ما فقط دیده شدن را تضمین می‌کنیم، فروش؟ تضمین آن غیرممکن است.»

این جمله به این معنی است: شما پول دارید، و اینکه چند جفت کفش می‌توانید بفروشید، به شانس خودتان بستگی دارد.

می‌خواهید فروش را تضمین کنند؟ ببخشید، این احتمالاً فقط برای کلاهبرداری بزرگتر و مجبور کردن شما به پرداخت پول بیشتر است.

یک روش هوشمندانه‌تر برای بازی: فهرست خریداران شیائوهونگشو

اگر واقعاً می‌خواهید محصولاتتان را بفروشید، در Xiaohongshu یک «لیست خریدار» وجود دارد. می‌توانید روی ۱۰۰ مورد برتر کلیک کنید و یکی‌یکی با آنها چت کنید. این روش بسیار مطمئن‌تر از تکیه بر شانس است.

چرا؟ چون بیشتر آمار فروش موجود در لیست واقعی هستند. حداقل می‌توانید داده‌ها را ببینید و کاملاً کور نباشید.

حساب‌های کاربری سرگرمی با ده‌ها میلیون دنبال‌کننده به ندرت در این فهرست ظاهر می‌شوند، که خود نشان می‌دهد آنها توانایی ضعیفی در ارائه محصولات دارند.

حتی اگر هزینه گودال ارزان باشد، نیازی به همکاری نیست.

بی‌رحمانه‌ترین رویکرد: خودتان به یک سلبریتی اینترنتی تبدیل شوید

آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که مطمئن‌ترین راه برای فروش محصولات، انجام دادن آن توسط خودتان است؟

اولین مورد در یک دسته خاص در شیائوهونگشو که من می‌شناسمتجارت الکترونیکیرئیس، اینجوری باید انجامش بدی.

او برای آوردن کالا به فروشگاهش به دیگران متکی نیست، بلکه خودش به عنوان خریدار عمل می کند و کالا را به فروشگاه خودش می آورد. او همچنین می تواند در ازای فروش یک جفت کفش پورسانت دریافت کند و سود آن در دست خودش است.

شگفت‌انگیزترین چیز این است که او مدام تجربیاتش را به اشتراک می‌گذارد و با گروهی از متخصصان وقت می‌گذراند.

همه فکر می‌کنند او صادق است و محصولاتش قابل اعتمادند، بنابراین طبیعتاً مایلند در تبلیغ آنها به او کمک کنند.

رک و پوست‌کنده بگویم، اگر خودتان نمی‌توانید محصولاتتان را بفروشید، انتظار دارید اینفلوئنسرها در فروش آنها به شما کمک کنند؟ این مثل قمار کردن با زندگی‌تان است.

منطق اصلی: محصول پادشاه است

بسیاری از مردم همیشه سعی می‌کنند راه‌های میانبر پیدا کنند، مثلاً استخدام یک اینفلوئنسر برای افزایش یک شبه فروش. اما سوال این است که آیا محصول شما واقعاً اینقدر قوی است؟

اگر خود کفش‌ها رقابتی نباشند، فرقی نمی‌کند چه کسی آنها را می‌پوشد.

حتی اگر لی جیاقی بیاید، ممکن است فقط چند صد جفت بفروشد و بعد از فروشگاه شما به عنوان تابلوی پس‌زمینه استفاده کند.

بنابراین، قدرت محصول اساس کار است. بدون قدرت محصول، اینفلوئنسرهایی که استخدام می‌کنید فقط برای گرفتن عوارض آنجا هستند.

نتیجه

تنها با تشخیص توهم ترافیک می‌توانیم مسیر واقعی را پیدا کنیم!

من ۵۰ هزار یوان خرج کردم تا یک سلبریتی اینترنتی را برای تبلیغ محصولاتم استخدام کنم، اما در نهایت فقط ۵۸ جفت کفش فروخته شد. این ظلم واقعیت است.

حقیقت تلخی را به ما می‌گوید:ترافیک همه چیز نیست، و طرفداران با مصرف‌کنندگان برابر نیستند.

در این عصر انفجار اطلاعات، آنچه واقعاً ارزشمند است، هیجان کاذب نیست، بلکه کاربران دقیقی است که می‌توانند به مشتری تبدیل شوند و همچنین قدرت محصول.

بنابراین، نکته‌ی من ساده است:بازرگانان یا باید خودشان به افراد مشهور اینترنتی تبدیل شوند یا خریدارانی را پیدا کنند که واقعاً می‌دانند چگونه محصولات را بفروشند، نه اینکه از تعداد طرفداران مبهوت شوند.

یک کسب و کار واقعاً موفق قطعاً بر اساس داستان هایی مانند «هزینه کردن ۵۰،۰۰۰ یوان برای خرید ۵۸ جفت کفش» ساخته نمی شود.

استادان واقعی هرگز با داده‌های نادرست گیج نمی‌شوند. آنها منطق پشت آن را می‌فهمند و قوانین اساسی را درک می‌کنند.

همانطور که گذشتگان می‌گفتند، «یک مرد خردمند در برنامه‌ریزی خوب است، اما به خوبی تصمیم‌گیری فوری نیست؛ یک مرد خردمند هزار نقشه می‌کشد و مطمئناً موفق خواهد شد.»

بنابراین، به جای صرف هزینه زیاد برای شانس، بهتر است زمان و انرژی خود را صرف بهبود محصولات و ایجاد کانال‌های فروش واقعی کنید.