किंमती कमी न करता तुम्ही पैसे कमवू शकता का? पॅंग डोंगलाईचे ३-विन बिझनेस मॉडेल तुम्हाला स्थिर आणि प्रचंड नफा कसा कमवायचा हे शिकवते! 📈

आंधळेपणाने सौदेबाजी करणे थांबवा! विन-विन-विन व्यवसाय मॉडेलचे सखोल विश्लेषण केल्याने पांग डोंगलाईसाठी "किंमती वाढवण्यामुळे प्रत्यक्षात जास्त पैसे का मिळतात" यामागील तर्क स्पष्ट होतो. ग्राहकांचे समाधान, पुरवठादारांची मनःशांती आणि कॉर्पोरेट नफा. तर्कशास्त्राचा एक संच तुम्हाला एक शाश्वत, उच्च-नफा व्यवसाय बंद लूप तयार करण्यास मदत करेल!

व्यवसायाचा अंतिम अर्थ म्हणजे विन-विन-विन परिस्थिती!

तुम्हाला वाटते का व्यवसाय खरेदी-विक्री आणि त्या फरकातून नफा मिळवण्याइतका सोपा आहे? मग तू खरोखरच भोळा आहेस.

जो व्यवसाय खरोखरच दीर्घकाळ आणि सुंदरपणे टिकू शकतो त्याने शोषण किंवा कमी किमतींवर अवलंबून राहू नये, तर "ग्राहक समाधान, पुरवठादार नफा आणि विजय-विजय" यावर अवलंबून राहावे - विजय-विजय विचारसरणी हा राजेशाही मार्ग आहे!

तुम्ही किंमतीवर स्पर्धा करत आहात, तर इतर लेआउटवर स्पर्धा करत आहेत.

अलिकडेच, कंपनीच्या एका टीमला पांगडोंगलाई येथे अभ्यास करण्यासाठी भेट देण्याची संधी मिळाली.

उत्पादन निवड पथकातील सर्व सदस्यांना एकत्रित करण्यात आले आणि त्यांनी स्वतः दिग्गज यू डोंगलाई यांनाही भेटले!

मी ते कसे मांडावे? त्याने सांगितलेला एक किस्सा ऐकल्यानंतर मला असे वाटले की माझा आत्मा माझ्या शरीरातून निघून जात आहे.

एक रसपूर्ण खुलासा

काय चालले आहे ते येथे आहे:

पांग डोंगलाईमध्ये एक प्रकारचा ज्यूस आहे, ज्याची विक्री कमी आहे परंतु ग्राहकांकडून त्याला उत्तम प्रतिसाद मिळाला आहे.

त्यामुळे, पुढील वर्षी मागणी वाढेल असा अंदाज आहे.

एक सामान्य व्यवसाय काय करेल? निःसंशयपणे, आम्ही किंमत कमी करण्यासाठी वाटाघाटी करण्यासाठी थेट पुरवठादाराकडे गेलो.

किंमत कमी करण्यासाठी जास्त वापरा, जर ते काम करत नसेल तर स्वस्त असलेल्याकडे स्विच करा.

व्यवसाय हेच तर नाही ना? "बाजार अर्थव्यवस्थेत, किंमती स्वतःच बोलतात."

पण पांग डोंगलाईने चुकीच्या मार्गावर न जाण्याचा निर्णय घेतला.

ते प्रत्यक्षात——पुरवठादारांसाठी किंमत काही अंकांनी वाढवली!

हे थोडेसे "व्यावसायिक मानवताविरोधी" सारखे नाही का? पण माझं ऐका.

किंमत का वाढली?

किंमत वाढ ही केवळ पैसे उधळणे नाही तर एक धोरणात्मक मांडणी आहे!

कारण कृषी उत्पादनांची "विषारीता" कुठे आहे हे यू डोंगलाई यांना चांगलेच माहिती आहे:

जेव्हा प्रमाण वाढले तेव्हा पहिल्या दर्जाची फळे पुरेशी नव्हती.

व्यापारी गुप्तपणे दुसऱ्या दर्जाच्या किंवा तिसऱ्या दर्जाच्या उत्पादनांचा पर्याय म्हणून वापर करतील.

सुरुवातीला तुम्हाला फरक कळणार नाही, पण नंतर चव बदलली आहे. एकदा निष्ठावंत ग्राहकांना ते लक्षात आले की, ते सहजपणे निराश होतील आणि नंतर प्रतिष्ठा घसरेल आणि विक्री कोसळेल.

म्हणून, त्याने पुरवठादारांचा नफा काही टक्क्यांनी वाढवला.

पण ते एक कठोर आवश्यकता देखील मांडते: "स्त्रोत नियंत्रित केला पाहिजे!"

शोषण नाही, तर एकत्रितपणे मूल्य साखळी निर्माण करणे

कल्पना करा की तुम्ही ते पुरवठादार असता तर.

तुम्हाला रसाची गुणवत्ता कायम राहून उत्पादन वाढवायचे आहे, मग गुंतवणूक मोठी कशी असू शकते?

पैसे कुठून येतात?

अर्थात, नफ्यातून!

पॅंग डोंगलाई तुम्हाला अधिक कमाई करू देण्यास तयार आहे आणि उद्देश अगदी सोपा आहे - तुम्हाला स्थिर उत्पादने बनवत राहण्याची प्रेरणा आणि क्षमता देणे.

या ऑपरेशनला काय म्हणतात?

याला "उच्च दर्जाचे मानवी व्यवसाय" म्हणतात.

गुणवत्ता मागे पडत नाही म्हणून ग्राहक जिंकतात

जर तुम्ही ग्राहक असाल तर तुम्हाला दिसेल की रसाची चव अजूनही तशीच आहे.

इतर ब्रँड्सपेक्षा वेगळे, जे विक्री होताना अधिक लोकप्रिय होतात, परंतु तुम्ही ते जितके जास्त प्याल तितके कमी योग्य वाटते.

तुम्ही ते खरेदी करत राहाल आणि तुमच्या मित्रांनाही ते शिफारस कराल.

ग्राहक जिंकणे हा सर्वात कठीण आणि महत्त्वाचा दुवा आहे.

कारण या युगात जिथे "एका ताऱ्याची वाईट समीक्षा तुमचे आयुष्य उध्वस्त करू शकते", तिथे तोंडी बोलणे हा खंदक आहे.

पुरवठादार जिंकतात कारण त्यांचा आदर केला जातो.

बहुतेक ब्रँडमध्ये पुरवठादारांसाठी फक्त दोनच शब्द असतात: "कमी किमती".

जर तू आज हार मानली नाहीस तर उद्या मी तुझी जागा घेईन.

पुरवठादार हे ज्यूसरसारखे असतात, ते पुन्हा पुन्हा पिळून जे सुकले आहे ते फेकून देतात.

पण पांग डोंगलाई नाहीये.

त्यांना हे समजते की जेव्हा पुरवठादार पैसे कमवतील तेव्हाच त्यांच्याकडे त्यांची उत्पादने पॉलिश करण्यासाठी वेळ आणि शक्ती असेल.

समोरच्या व्यक्तीला जिंकू देऊनच आपण एकत्र जिंकू शकतो.

तुम्ही जिंकता कारण तुम्ही इतरांपेक्षा दूर पाहता.

यू डोंगलाईची ताकद यात आहे की तो एका चतुर्थांश नफ्याकडे पाहत नाही.

पण बघापाच, दहा किंवा डझनभर वर्षांनंतर विश्वास आणि ब्रँडचा संचय.

ही अशी व्यक्ती आहे जी खरोखर "आपल्या आयुष्यासह एक ब्रँड तयार करते".

त्याचे सहकारी किमतीवर स्पर्धा करत असताना, तो विश्वासावर स्पर्धा करत आहे.

शेवटी, शेवटचे हसणे कोणाला मिळेल याचे उत्तर खरोखरच स्पष्ट आहे.

आंधळेपणाने किंमती कमी करणे = दीर्घकालीन आत्महत्या

किमती कमी करण्याचा दृष्टिकोन प्रत्यक्षात तहान भागवण्यासाठी विष पिण्यासारखा आहे.

अल्पावधीत, नफा चांगला दिसतो, परंतु दीर्घकाळात, गुणवत्ता घसरेल, ग्राहक गमावतील आणि पुरवठादार कोसळतील.

मग तुम्हाला कळते की तुम्ही दहा वर्षे कठोर परिश्रम करून उभारलेले साम्राज्य वाईट पुनरावलोकनांमुळे एका रात्रीत उलथून पडले आहे.

ही सनसनाटी गोष्ट नाही, तर आपल्या आजूबाजूला घडणारी एक सत्यकथा आहे.

विन-विन-विन मॉडेल हे शाश्वत विकासाचे इंजिन आहे.

शेवटी, व्यवसाय दीर्घकाळ टिकण्यासाठी तो "हुशारीवर" अवलंबून नसून "दयाळूपणावर" अवलंबून असतो.

ग्राहक त्यांच्या खरेदीवर समाधानी असतात, पुरवठादारांना त्यांच्या कमाईची खात्री असते आणि तुम्ही मनःशांतीने कमाई करू शकता.

हे तीन बिंदू एकत्रितपणे "त्रिकोण रचना" तयार करतात जी सर्वात स्थिर व्यवसाय आहे.

उच्च नफ्यापेक्षाही अधिक प्रभावी गोष्ट म्हणजे उच्च विश्वास.

स्फोटक विक्रीपेक्षा जास्त मौल्यवान गोष्ट म्हणजे "पुनरावृत्ती खरेदी + शिफारस".

जितके तुम्ही इतरांना जिंकू देण्यास तयार असाल तितके तुमच्यासाठी जिंकणे सोपे होईल.

बरेच लोक विचारतील: असे केल्याने मी कमी कमाई करेन का?

नाही, अगदी उलट.

तुम्ही जास्त काळ, अधिक स्थिरतेने आणि अधिक मनःशांतीसह पैसे कमवू शकता.

अल्पावधीत सवलती द्या आणि दीर्घकाळात ग्राहकांचे मन टिकवून ठेवा.

एकदा व्यवसाय करणे कठीण नसते, पण कठीण म्हणजे ग्राहक तुमच्याकडून दहा वर्षांसाठी खरेदी करण्यास तयार असतो.

पुरवठादार तुमच्यासोबत वाढण्यास तयार असतात आणि कर्मचारी तुमच्यासोबत राहण्यास आणि नोकरी बदलण्यास तयार नसतात.

हा व्यवसायातील अंतिम विजय आहे.

खरा स्वामी इतरांना दडपून कधीही जिंकत नाही.

यू डोंगलाई-शैलीतील व्यवस्थापनतत्वज्ञानखरं तर, ते व्यवस्थापन अभ्यास किंवा एमबीएपेक्षा जास्त प्रेरणादायी आहे.

चला हे लक्षात घेऊया की:व्यवसायाचा शेवट स्पर्धा नसून, विजय-विजय असतो.

व्यवसाय करताना, तुम्ही एक माणूस असण्याचाही अनुभव घेत असता.

जर तुम्हाला चांगली व्यक्ती कशी व्हायची हे माहित असेल तरच तुम्ही गोष्टी साध्य करू शकता.

जे व्यवसाय दररोज "पुरवठादारांना कमी करणे, ग्राहकांना मूर्ख बनवणे आणि कर्मचाऱ्यांचे शोषण करणे" याबद्दल विचार करतात त्यांना लवकरच किंवा नंतर काळाचा फटका बसेल.

ज्यांच्याकडे खरोखरच दूरदृष्टी आहे ते उद्योगातील फेरबदलादरम्यान हसतमुख राहतील.

निष्कर्ष: व्यवसाय दीर्घकाळ चालू ठेवण्यासाठी, तुमच्याकडे "परोपकारी मानसिकता" असणे आवश्यक आहे.

1. किमती कमी करणे हे अदूरदर्शी आहे, तर किमती वाढवणे हे दूरदृष्टीचे आहे.
2. जेव्हा ग्राहक समाधानी असतील तेव्हाच पुन्हा खरेदी होईल; जेव्हा पुरवठादार पैसे कमवतात तेव्हाच सुरक्षितता असते.
3. व्यवसाय हा एक समुदाय आहे, एका व्यक्तीचा प्रवास नाही.
4. तिन्ही पक्षांसाठी विन-विन परिस्थिती हा सर्वोत्तम मॉडेल आहे.
5. इतर कधीही बदलू शकतील अशा भूमिकेपेक्षा, ज्याशिवाय इतर लोक करू शकत नाहीत अशा भूमिकेत बना.

तर, पुढच्या वेळी जेव्हा तुम्हाला "हे स्वस्त होऊ शकते का?" असा प्रश्न पडेल तेव्हा यु डोंगलाईच्या ज्यूसच्या बाटलीबद्दल विचार करा.

सर्व नफा हिसकावून घेण्याऐवजी, काही ट्रस्ट वाटून घेणे चांगले.

वेगाने चालण्यापेक्षा लांब जाणे चांगले.

खूप दूर जाणे हाच खरा विजय आहे.