ဝန်ထမ်းတွေကို ဘာကြောင့် အိပ်ခွင့်မပေးတာလဲ။ ဆုကြေး မမှန်ဘူးလား။ ဝန်ထမ်းများ "ပြားပြားဝပ်" ကို လုံးဝနှုတ်ဆက်ရန် ကူညီရန် ဤလှည့်ကွက်ကို အသုံးပြုပါ။

ယနေ့ခေတ်တွင်၊ ဝန်ထမ်းများအတွက် "အိပ်" ခြင်းသည် စံနမူနာဖြစ်လာပြီး ၎င်းတို့အား ဆုလာဘ်များရရှိရန် သင်မျှော်လင့်နေသေးပါသလား။ နိုးပါအစ်ကို၊ တကယ်တော့ သိပ်မကောင်းဘူး။

ဝန်ထမ်းတွေက ဘာကြောင့် “အိပ်” ကြတာလဲ။ အမြတ်မက်လုံးတစ်ခုတည်းနဲ့ မလုံလောက်ပါဘူး။

ဝန်ထမ်းတွေရဲ့ စိတ်အားထက်သန်မှုကို လှုံ့ဆော်ပေးဖို့ အကျိုးကျေးဇူးတွေကို အသုံးချပြီး ပြောခဲ့တဲ့ မြင်ကွင်းတစ်ခုကို ဒီမနက်မှာ ကျွန်တော်တွေ့ခဲ့တယ်။ အသံက တကယ်ကောင်းတယ် မဟုတ်လား?

ဆုလာဘ်များ ကြီးမားပါက ဝန်ထမ်းများသည် သဘာဝအတိုင်း အလုပ်ပိုကြိုးစားကြမည်လား။

ဒါပေမယ့် တောင်းပန်ပါတယ် မင်းကို ရေအေးလေးလောင်းပေးရမယ်။

တစ်ချိန်က တစ်စုံတစ်ယောက်သည် စမ်းသပ်မှုတစ်ခုကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။

၎င်းသည် အလွန်ရိုးရှင်းသော အလုပ်ဖြစ်ပြီး မည်သူမဆို ပြီးမြောက်ပါက ယွမ် 500 ချီးမြှင့်မည်ဖြစ်သည်။

အသံက ဆွဲဆောင်မှု မဟုတ်လား။

ရလဒ်ကားအဘယ်နည်း။

တစ်လအကြာတွင် လူ 20% ကသာ အရေးယူခဲ့သည်။

တခြားသူတွေကော။

"ငါ အရမ်းအလုပ်များပြီး အချိန်မရှိဘူး" လို့ပြောတာမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် အသေဆော့လိုက်ပါ။

သူတို့က ငွေရှာချင်တယ်လို့ ပြောကြပေမယ့် သူတို့ရဲ့ တကယ့်လုပ်ဆောင်ချက်တွေက ခရုလို နှေးကွေးပါတယ်။

ဆုလာဘ်များ မလုံလောက်ဟု သင်ထင်ကောင်းထင်နိုင်ပါသလား။

နောက်ထပ်နည်းနည်းကော ဘယ်လိုလဲ။

သို့သော် လက်တွေ့တွင် အခြေခံလူတန်းစားရာထူးများတွင် အလုပ်အများစုသည် အသေးအဖွဲဖြစ်သော်လည်း လိုအပ်သည့်အလုပ်မျိုးဖြစ်သည်။

ပြတ်ပြတ်သားသားပြောရလျှင် သူတို့သည် ပိုက်ဆံမည်မျှပေးသည်ဖြစ်စေ မည်သူမျှ မလုပ်ချင်ကြပေ။

လူတိုင်းက ပိုက်ဆံရဖို့ ကြိုးစားချင်စိတ်မရှိကြဘူး။ တတ်နိုင်သ၍ အိပ်ဖို့ မွေးဖွားလာသူအချို့။

"မက်လုံးများ" ကို ယုံကြည်ခြင်းကို ရပ်လိုက်ပြီး " လိမ်ညာခြင်း " ကို ဦးစွာ " ပြစ်ဒဏ် " ချမှတ်ခြင်းဖြင့် အပြစ်ပေးလိုက်ပါ။

အခုခေတ်မှာ သူဌေးတွေနဲ့ HR တွေတော်တော်များများက စီမံခန့်ခွဲမှုအကြောင်းပြောကြတဲ့အခါ “မက်လုံးပေးမူဝါဒ” အကြောင်းကို စတင်လေ့လာသိရှိလာကြပါတယ်။

အမျိုးမျိုးသော ဘောနပ်စ်များ၊ နှစ်ကုန်ဘောနပ်စ်များ၊ ကော်မရှင်များ၊ အမြတ်ဝေစုများ... ရွေးချယ်စရာများစွာရှိပါသည်။

ဒါပေမယ့် ဒါတွေက တကယ်ပဲ မှန်ကန်တဲ့ ကုထုံးတွေလား။

စိတ်အားထက်သန်လွန်းတဲ့ ဝန်ထမ်းတချို့အတွက် ဖြစ်နိုင်တယ်။

ဒါပေမယ့် အောက်ခြေဝန်ထမ်းအများစုအတွက်လား။

ဝမ်းနည်းပါတယ်၊ အလုပ်မဖြစ်ပါ။

အဘယ်ကြောင့်?

ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ မက်လုံးတွေက ပိုကောင်းချင်တဲ့သူတွေ အတွက်ပါ။

ဒါပေမယ့် ကုမ္ပဏီမှာရှိတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေရဲ့ 80% ကြားမှာ၊ မင်းကို တကယ်စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးတဲ့သူတွေက “အနိမ့်ဆုံးလိုင်း” ကလူတွေပါပဲ။

အလုပ်တွေကို မပြီးမြောက်နိုင်သူတွေ၊ ပျင်းရိပြီး ကျေကျေလည်နပ် လုပ်နေတတ်တယ်။

"ဆု" နဲ့ အနိုင်ယူလို့မရဘူး။

သူတို့ရဲ့ တွေးခေါ်ပုံက ရိုးရှင်းပါတယ်- "ငါ မယူနိုင်ရင် မေ့လိုက်ပါ။ ငါဘာမှ ဆုံးရှုံးမှာ မဟုတ်ဘူး"

ဒါပေမယ့် “မပြီးရင် ဒဏ်ငွေ ၂၀၀” လို့ ပြောလိုက် တယ်။

သူတို့ရုတ်တရက်နိုးလာပြီး "အေး၊ ဒီကိစ္စကို နှောင့်နှေးလို့မရဘူး"

အချိန်ဆွဲနေသူတစ်ယောက်လိုလား။

"ဒီနေ့ အိမ်စာမလုပ်ရင် မနက်ဖြန် အသက်ရှင်နေနိုင်သေးတယ်"

"မနက်ဖြန်မရေးရင် သဘက်ခါအသက်ရှင်နေနိုင်သေးတယ်"

ဆရာမက "မင်းလက်မထိုးရင် 0 မှတ်ရလိမ့်မယ်။"

သူ့အိမ်စာတွေကို မှီဖို့ တစ်ညလုံး အိပ်နေခဲ့တယ်။

အခြေခံလူတန်းစားစီမံခန့်ခွဲမှု၏ အဓိကအချက်- ဆုလာဘ်များသည် ကိတ်မုန့်ပေါ်တွင် အေးခဲခြင်းဖြစ်ပြီး ပြစ်ဒဏ်ပေးခြင်းသည် မူလဇစ်မြစ်ဖြစ်သည်။

ငါ့ကို အထင်မလွဲပါနဲ့ မင်းကို နတ်ဆိုးတစ်ကောင်လို့ ငါမတောင်းဆိုပါဘူး။

တစ်စုံတစ်ခုကို သဘောမတူပါက ငွေဖြတ်တောက်ခြင်း သို့မဟုတ် ကျိန်ဆဲခြင်းတို့ကို ပြုလုပ်နိုင်သည်ဟု မဆိုလိုပါ။

ဒါပေမယ့် အခြေခံလူတန်းစား ၀န်ထမ်းတွေရဲ့ စီမံခန့်ခွဲမှု ယုတ္တိက သင်စိတ်ကူးထားတာနဲ့ မတူဘူးဆိုတာ နားလည်ထားရပါမယ်။

လူ့သဘောသဘာဝက ကောင်းတယ်လို့ မင်းထင်ပေမယ့် လက်တွေ့မှာ လူ့သဘောက ပျင်းတယ်။

အထူးသဖြင့် အလုပ်က သင်နှစ်သက်တဲ့အရာမဟုတ်ပဲ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုဖို့ပဲ လုပ်တဲ့အခါမျိုးမှာ။

ဤအချိန်တွင် ရှင်းလင်းသော စံနှုန်းများနှင့် ပြစ်ဒဏ်ပေးသည့် ယန္တရားများကို ချမှတ်ထားလျှင် ပို၍ အထောက်အကူ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

ပရောဂျက်တစ်ခုတွင်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ရှင်းလင်းသော "လုပ်ငန်းဆောင်ရွက်မှုလက်စွဲ" ကို သတ်မှတ်ရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။

ဥပမာအားဖြင့်၊ သင်သည် နံနက် ၈ နာရီတွင် နာရီကို ဖြတ်ရမည်ဖြစ်ပြီး တစ်မိနစ်နောက်ကျပါက ယွမ် ၅၀ ဒဏ်ရိုက်ခံရမည်ဖြစ်သည်။

လွတ်သွားသောဖောက်သည်ခေါ်ဆိုမှုတိုင်းသည် ယွမ် 20 ဒဏ်ကြေးပေးဆောင်မည်ဖြစ်သည်။

တချို့လူတွေက အစပိုင်းမှာ မကျေမနပ်ဖြစ်ခဲ့ကြပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျင့်သုံးလာကြတယ်။

စံချိန်စံညွှန်းများနှင့် စည်းမျဥ်းများ ရှင်းလင်းပြတ်သားသောကြောင့် မည်သူမျှ မလျှော့ဝံ့ကြပေ။

တစ်ချို့လူတွေတောင် စိတ်သက်သာရာရကြတယ်။

ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ “ငါလိုင်းမကူးသရွေ့ ငါ့အလုပ်ကို ဘေးကင်းစွာ လုပ်နိုင်တယ်၊”

ယာဉ်စည်းကမ်းနဲ့ တူတယ်။

စည်းမျဥ်းကို လူတိုင်း၏ “ကျင့်ဝတ်အသိ” ဖြင့် မထိန်းသိမ်းဘဲ မီးပွိုင့်များနှင့် လက်မှတ်များဖြင့် ထိန်းသိမ်းထားသည်။

Fat Donglai ကူးယူခြင်းကို ရပ်လိုက်ပါ။ မင်းအဆီလည်းမဟုတ် Donglai လည်းမဟုတ်ဘူး။

"အပြစ်ပေးခံရမည်" ဟူသော စကားလုံးကို လူအများကြားသောအခါ Pang Donglai ၏ ဥပမာကို ချက်ချင်းကိုးကားကြသည်။

"Pang Donglai က ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်မတင်ပါဘူး၊ သူတို့ရဲ့ အခြေခံလစာက များတယ်၊ ဝန်ထမ်းတွေလည်း ရှိတယ်။ပျော်တယ်ခံစားပါ။ ”

အစ်ကို နိုးထလော့။

Pangdonglai ၏ စီမံခန့်ခွဲမှု အတွေးအခေါ်သည် အလွန်မြင့်မားသော စံနှုန်းများအောက်တွင် တည်ရှိသည်။

သူသည် ဝန်ထမ်းများအား အပြစ်ပေးခြင်းမဟုတ်ပါ၊ ၎င်းတို့အား "အလိုအလျောက်" လည်ပတ်စေရန် အလွန်အစွမ်းထက်သောစနစ်တစ်ခုကိုသာ အသုံးပြုပါသည်။

ရာထူးတိုင်းတွင် ကိုယ်ပိုင်လိုအပ်ချက်များရှိသည်။SOP(Standard Operating Procedures) ဝန်ထမ်းများ ကောင်းစွာမလုပ်ဆောင်ပါက ၎င်းတို့ကို သဘာဝအတိုင်း အစားထိုးမည်ဖြစ်သည်။

ထို့အပြင် ၎င်းတို့သည် နှစ်စဉ် အမြတ်ငွေ သန်းရာနှင့်ချီ၍ ရရှိသည်။ သင့်ကဲ့သို့ ကုမ္ပဏီငယ်လေးသည် ထိုကဲ့သို့သော “သည်းခံနိုင်ရည်ရှိသော စီမံခန့်ခွဲမှု” ကို မည်သို့သင်ယူနိုင်မည်နည်း။

သင်လေ့လာလိုပါက၊ သင့်တွင်စနစ်နှင့်အကျိုးရှိမရှိကို ဦးစွာကြည့်ပါ။

သင့်ဝန်ထမ်းများ၏လစာကို လုံလောက်အောင်မရရှိမီ သင့်ကိုယ်သင် "သူတော်စင်သူဌေး" ဟု မတွေးပါနှင့်။

“ထိရောက်သော” ပြစ်ဒဏ်ပေးသည့် ယန္တရားတစ်ခုကို မည်သို့ဖန်တီးမည်နည်း။ ၎င်းသည် ကျပန်းပြစ်ဒဏ်မဟုတ်ပါ။သိပ္ပံပညာဒီဇိုင်း

ဤတွင်အချက်ပေါ်လာသည်- "ပြစ်ဒဏ်များ" အားလုံးသည်ထိရောက်မှုမဟုတ်ပါ။

အကယ်၍ သင်သည် ဝန်ထမ်းများအား ကြိမ်ဖန်များစွာ ကြိမ်းမောင်းပြီး ၎င်းတို့၏ လုပ်ခလစာကို လျှော့ချသည့် ကြမ်းတမ်းသော စီမံခန့်ခွဲမှုပုံစံကို ကျင့်သုံးပါက သင့်ဝန်ထမ်းများသည် မကြာမီ သို့မဟုတ် နောက်ပိုင်းတွင် ထွက်ခွာသွားမည်ဖြစ်သည်။

အမှန်တကယ် ထိရောက်သော ပြစ်ဒဏ်ပေးသည့် ယန္တရားသည် အခြေအနေများစွာနှင့် ကိုက်ညီရမည်-

1. စံနှုန်းများကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖြစ်စေပြီး မရှင်းမလင်းဖြစ်စေပါ။

ဝန်ထမ်းများအား ပြောပါ- "ဒါကို မင်းလုပ်ရမယ်၊ မင်းမလုပ်ရင် မင်းအပြစ်ပေးလိမ့်မယ်။"

ဥပမာ- "နေ့စဉ် ဖုန်းခေါ်ဆိုမှု အယောက် 30 ကို ပြုလုပ်ပါ၊ ခေါ်ဆိုမှုတိုင်းအတွက် 5 ယွမ် လျှော့ပေးမည်"

စံနှုန်းများသည် တိကျပြတ်သားပြီး ရှင်းလင်းပြတ်သားသော နေရာမရှိပေ။

၂။ ပြစ်ဒဏ်သည် နာကျင်သော်လည်း မသေသင့်ပါ။

ပြစ်ဒဏ်က ပေါ့ပါးလွန်းလို့ ဘယ်သူမှ ဂရုမစိုက်ဘူး။

ပြစ်ဒဏ်က ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် လူတိုင်း ချက်ချင်း နုတ်ထွက်လိုက်ကြသည်။

"နာကျင်သော်လည်း ခံနိုင်ရည်ရှိသော" ၏ ချိန်ခွင်လျှာကို ရှာဖွေခြင်းသည် စီမံခန့်ခွဲမှုအနုပညာဖြစ်သည်။

3. ပြစ်ဒဏ်ကို ထမ်းဆောင်ရမည်ဖြစ်ပြီး လျှော့၍မရနိုင်ပါ။

ဒီနေ့ သူတို့ကို အပြစ်ပေးမယ်လို့ ပြောပြီး မနက်ဖြန်မှာ သူတို့ကို ခွင့်လွတ်လိုက်မယ်ဆိုရင် မင်းရဲ့ဝန်ထမ်းတွေက မင်းကို ချက်ခြင်းတွေ့လိမ့်မယ်။

လွှတ်လိုက်သည်နှင့်၊ ပြစ်ဒဏ်ပေးသည့် ယန္တရားများအားလုံး အကျုံးမဝင်တော့ပါ။

သတိရပါ- စနစ်အား အကောင်အထည်မဖော်ပါက၊ ၎င်းတွင် ရှိမနေပါ။

4. ဆုများပေးသင့်သော်လည်း ၎င်းတို့သည် ရှားပါးပြီး တိကျသင့်သည်။

ပြစ်ဒဏ်သည် အောက်ခြေမျဉ်းကို သတ်မှတ်ပေးကာ ဆုလာဘ်များက ထိပ်ဆုံးလိုင်းကို သတ်မှတ်သည်။

ပိုကြိုးစားပြီး ပိုကောင်းတဲ့အလုပ်ကို လုပ်ချင်စိတ်ရှိတဲ့သူ 20% ကို ဆုချီးမြှင့်ပါတယ်။

၎င်းသည် နည်းသင့်သည်၊ ပိုကောင်းသည်၊ "မနာလိုဖွယ်" ဖြစ်သင့်သည်။

ဤနည်းအားဖြင့် ဝန်ထမ်းများက "အလုပ်ကြိုးစားရင် ရာထူးတိုးနိုင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် အလုပ်မကြိုးစားရင် ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ်။"

ဤသည်မှာ ထိရောက်သော စီမံခန့်ခွဲမှု ကွင်းဆက်တစ်ခု ဖြစ်သည်။

“မက်လုံးပေးမူဝါဒ” အကြောင်း ထပ်ပြောကြပါစို့- ဆုချရန် အလျင်စလိုမလုပ်ပါနှင့်၊ ခိုင်မာသော အခြေခံအုတ်မြစ်ကို ဦးစွာချပါ။

လိုက်လျောညီထွေရှိသော အလုပ်ချိန်များကဲ့သို့သော Google နှင့် ByteDance တို့မှ ကုမ္ပဏီများစွာသည် ယခုအချိန်တွင် သင်ယူလိုစိတ်ပြင်းပြလာကြသည်။အကန့်အသတ်မရှိအဆာပြေ ရုံးခန်း လျှော...

သို့သော် အနီးကပ်ကြည့်မည်ဆိုလျှင်၊ ဤအရာအားလုံး၏နောက်ကွယ်တွင် အလွန်ခေတ်မီသော KPI စီမံခန့်ခွဲမှု၊ ဒေတာအပြည့်အ၀မောင်းနှင်ထားသော၊ နှင့် အလွန်အားကောင်းသော အကောင်အထည်ဖော်မှုဆိုင်ရာ ပံ့ပိုးမှုဖြစ်သည်။

ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အသေးစားနှင့် အလတ်စားစီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဖောက်ထွင်းဝင်ရောက်သည့်တိုင် ကွက်လပ်များကို အခွင့်ကောင်းယူနေသူများ ရှိသည်၊ ထို့ကြောင့် "မိမိကိုယ်ကို စီမံခန့်ခွဲခြင်း" အကြောင်းကို မည်သို့ပြောဆိုနိုင်မည်နည်း။

အမှန်တကယ်တော့ "လူသားဆန်သောစီမံခန့်ခွဲမှု" ကိုအကောင်အထည်ဖော်ရန် အလျင်စလိုမလုပ်ပါနှင့်။

မင်းရဲ့ ပျင်းရိမှုကို အရင်ဆုံး ထိန်းရမယ်။

ပထမဦးစွာ အဆိုပါ "ပေါ့လျော့သော" အပြုအမူများကို ဖိနှိပ်ပြီး "ရှေ့ကို ခုန်တက်အောင် လှုံ့ဆော်ပေးခြင်း" အကြောင်းကို ပြောပြပါ။

စီမံခန့်ခွဲမှုသည် ကိတ်မုန့်ဖုတ်နည်းကို ဦးစွာသင်ယူခြင်းမဟုတ်ဘဲ ထမင်းဖုတ်နည်းကို ဦးစွာ သင်ယူခြင်းအကြောင်းဖြစ်သည်။

တစ်ချက်တည်းနဲ့ အရာအားလုံးကို အောင်မြင်နိုင်မယ်လို့ မထင်ပါနဲ့။ မင်းရဲ့ဝန်ထမ်းတွေကို ဘာမှမလုပ်ခိုင်းရင် အောင်ပွဲရလိမ့်မယ်။

ပြစ်ဒဏ်သည် အဓိကအချက်ဖြစ်သည်၊ ဆုလာဘ်သည် မြင့်မားသောစည်းဖြစ်သည်၊ လှည်းကို မြင်းရှေ့မတင်ပါနှင့်

ဝန်ထမ်းတွေက ဘာကြောင့် “အိပ်” ကြတာလဲ။

အဲဒါကို မလုပ်ချင်တဲ့အတွက်ကြောင့် မဟုတ်ဘဲ “အိပ်ရင် သေမှာမဟုတ်ဘူး” ဆိုတာ သူတို့ သိထားလို့ပါပဲ။

ဆိုတော့,လဲလျောင်းရာမှ သေခြင်းသို့ ဦးတည်စေသော လေထုကို ပေးရမည်။

ဟုတ်ပါတယ်၊ ဝန်ထမ်းတွေကို နေ့တိုင်း အကြောက်တရားနဲ့ မနေစေဘဲ အလုပ်မကြိုးစားတဲ့အတွက် ပေးရတဲ့ စျေးနှုန်းရှိတယ်ဆိုတာ သူတို့ကို အသိပေးဖို့ပါ။

ဤကုန်ကျစရိတ်သည် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း၊ တိကျပြီး လက်ခံနိုင်ရမည်။

Motivation က အရေးကြီးပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် အဲဒါက နောက်တစ်ပုဒ်ပါ။

ပြစ်ဒဏ်၏ အခြေခံအုတ်မြစ်မရှိဘဲ၊

ကုမ္ပဏီစီမံခန့်ခွဲမှု၏ အဓိကအချက်မှာ “ဝန်ထမ်းကောင်းများကို ပိုမိုကောင်းမွန်အောင်ပြုလုပ်နည်း” မဟုတ်ဘဲ “သာမန်ဝန်ထမ်းများကို လဲလျောင်းခြင်းမှ တားဆီးနည်း” ဖြစ်သည်။

ဤသည်မှာ လုပ်ငန်း၏ အောက်ခြေကန့်သတ်ချက်ကို ဆုံးဖြတ်ရန် သော့ချက်ဖြစ်သည်။

အကျဥ်းရုံးသည်:

• အထူးသဖြင့် အခြေခံလူတန်းစားရာထူးများအတွက် ဆုလာဘ်များမဟုတ်ပါ။
• ပြစ်ဒဏ်ပေးသည့် ယန္တရားသည် "ပြားချပ်ချပ်" ဖြစ်စဉ်ကို ပိုမိုကောင်းမွန်စွာ တားဆီးနိုင်သည်။
• ထိရောက်သော စီမံခန့်ခွဲမှုအတွက် အဓိကအချက်မှာ ရှင်းလင်းသော စံချိန်စံညွှန်းများနှင့် တင်းကျပ်သော အကောင်အထည်ဖော်မှုဖြစ်သည်။
• မက်လုံးပေးမူဝါဒများသည် မျက်နှာကျက်ကိုဖြတ်ကျော်ရန် ကိရိယာတစ်ခုအဖြစ် တိကျပြီးရှားပါးသင့်သည်။
• ကုမ္ပဏီကြီးတွေကို မျက်စိစုံမှိတ် မတုပပါနဲ့။ အဓိကအချက်မှာ ခိုင်မာသောအခြေခံအုတ်မြစ်ချခြင်းမှ စတင်ရန်ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် ဝန်ထမ်းများကို နေ့စဥ် မတ်တတ်ရပ်အောင် မည်သို့ တွန်းအားပေးရမည်ကို စဉ်းစားနေမည့်အစား လဲလျောင်းနေခြင်းမှ ကာကွယ်ရန် နည်းလမ်းများကို ရှာဖွေခြင်းက ပိုကောင်းပါသည်။